Zo ligt hij. Zo ligt zij.

Zo ligt zij ook vaak, mijn kleine meisje. Lekker op haar buik of een beetje omgevallen, beentjes opgetrokken, armpjes en handjes naast haar lichaam, handpalmen omhoog. Zo ligt ze vaak als ik even stilletjes bij haar kom kijken, voor ik ga slapen. Wil haar dan wel stilletjes wakker maken om even te kunnen knuffelen, totale vertedering.

Hij ligt zo, in de branding. Ik zie hem op de foto en vertedering vecht met afschuw. Al 24 uur laat hij mijn gedachten niet los met zijn handpalm die niet vraagt, die niet slaat, die niet grijpt, maar gewoon kwetsbaar open ligt.

En ondertussen hoor ik mensen in mijn dorp praten over vluchtelingen. Asielzoekers, gelukszoekers. Er komt een asielzoekerscentrum in/ nabij het dorp waar ik woon. Ik hoor mensen praten over asielzoekers die onze winkels leeg zullen stelen, die met iedereen zullen vechten, die onze dochters/vrouwen zullen verkrachten. Ik hoor mensen praten over Islamieten die het goed niet van het kwaad kunnen onderscheiden, de allemaal uit zijn op het plegen van aanslagen, die onze Sinterklaas van ons afpakken, die het geld van onze bejaarden inpikken. Ik word misselijk en denk aan mijn kleine meisje.

Wat zou ik doen als ik in een land leefde waar oorlog was? Waar wij/ mijn meisje bang moeten zijn vermoord te worden? Misschien omdat we niet christelijk zijn, of juist wel of omdat we met twee mama's zijn, of omdat mijn meissie blonde krullen heeft? Wat zou ik doen? Ja...alles, alles zou ik achterlaten om het leven van mijn meissie en haar andere mama te redden. Dicht tegen me aan zou ik haar houden. Weg uit de hel, hopen op de hemel.

Ik zie de foto. Hoor de kreten van tegenstanders van 'ons asielzoekerscentrum' . Echo in mijn hoofd. Ze verstommen maar niet. Ik snap de kreten niet. Kan er simpelweg niet bij. Dezelfde mensen dwepen met Anne Frank, was zij ook niet een vluchteling? Heb ik niet altijd gedacht dat ik nooit meer "eigen volk eerst" zou horen, omdat daar een wereldoorlog mee begon?
Hoe moeten de kinderen zich niet voelen die nu in Nederland opgroeien en asielzoeker zijn. Hoe kunnen zich redden op school, waar andere kinderen horen dat asielzoekers gelukszoekers, profiteurs, dieven, verkrachters, moordenaars zijn?

Als ik er iets over zeg, zet ik de deur open voor beledigingen. Omdat vrijheid van meningsuiting samen gaat met alles mogen zeggen wat je wilt. Ach, het zal allemaal wel.

Hij ligt zo. In de branding. Aangespoeld. Handpalmen omhoog. Stil. Verstild. Zij ligt zo in haar bedje, haar eigen kamer. Omringd door knuffels. Nog even en ze wordt weer wakker. Goddank.